Afgezonderde man zoekt genegenheid. Moeite met kwetsbaar opstellen en zenuwachtig zal ik mijn best doen het niet zo te laten lijken. Ik praat druk en beweeg veel, maak grappen en ik doe raar. Intens aankijken en opgaan in je energie wordt afgewisseld met toiletbezoeken waar ik ademhalingsoefeningen doe om acute indrukken te verwerken. Gefocust naar je teruglopen, stoot ik dingen om, fuck up my swag* en ben ik mijn verse heropeningszin vergeten. Ik doe waarschijnlijk een objectief analytische uitspraak over je uiterlijk, dat op wonderbaarlijke wijze een vergelijking maakt tussen je prachtige ogen en een naaktslak. Ik ga zitten en ratel vervolgens een verhaal op over de nacho chips die op tafel staat. Dat deze gemaakt zijn van mais en in 1943 voor het eerst als gerecht worden bereid door de Mexicaanse kok ‘Ignacio Anaya’ en dat ‘Nacho’ zijn bijnaam was. De lijst met ingrediënten bespaar ik je, want ik schat je intelligentie hoog genoeg in om de smaken zelf te traceren in het gerecht… dus ik lul verder over waar deze amigo geboren is, waar hij werkte, ik geef een signalement, als je mij subtiel probeert te onderbreken omdat jij naar de WC moet.
Ik knik en wuif je weg. Vind je echt een toffe meid, ben blij dat je even pleite bent. Kan ik even ademhalen, want dat was ik vergeten tijdens mijn geschiedenisles. Hiervan weet ikzelf ook echt wel dat het totaal geen verbindingswaarde heeft. Sterker nog… nobody gives a shit… ik heb net zelf zitten googelen op het toilet en vind dat mijn leven er ook niet echt door verrijkt is.
Strak van teveel koffie vanmorgen, rol ik prikkelexplosief in deze afgesproken brunch om 11:00 uur. Ze zeggen dat alcohol je wat losser maak, dus intussen zit ik al aan mijn 2e bier. Je komt weer terug en lacht lief… ik denk ooh wat mooi, waarop ik vervolgens moet plassen. Het eerste toiletbezoek was nep. Kak!!. Jij… jij met je alles en je hele zijn, je aura, je wezenlijke aanwezigheid, je stem, je uiterlijk, deze plek, koffie, bier, mensen, volle blaas… ERROR!
Deur op slot, de klokt tikt de seconden met zware slagen en met elke wijzerslag voel ik dat tijd relatief word ten opzichte van mijn gedachten. Ik raak in paniek, hyperventileer en wil hier blijven tot het restaurant sluit. Ik besluit na minuten die uren voelen, dat ik haar ga vertellen, dat ik naar huis ga. Ik ontgrendel mijn wc, was mijn schone handen want ik heb nog steeds niet geplast. Ik loop naar buiten en plots sta je tegenover mij. Je pakt mijn handen, kijkt mij diep in mijn ogen en zegt dat we even een stukje gaan wandelen. Ik mag haar hand vast blijven houden. Met elke meter ontspan ik meer en meer en ben ik niet meer bezig met wat ik wil zeggen of hoe ik mij moet gedragen… Ik voel.
Begrippenlijst:
*Swag zelfs.naamw. stijl of imago (straattaal) Voorbeeld: ‘Zijn attitude is swag’
