Als we het eerste licht bespeuren
we nog even sluimeren
tussen lichaam en geest
is ons besef nog ongeboren
in een nieuwe dag onbezorgd en onbevreesd.
Als het gouden ochtendgloren ons
zachtjes losweekt van onze kostbare dromen
voelt de dag zo ongewoon
lijken we niet aan de realiteit te ontkomen.
Als het warme zonlicht onze harten binnen stroomt
en vult met oprechte troost en kracht
geeft ze onze twijfel een beetje hoop.
Is het haar onvoorwaardelijke liefde
die ons leed verzacht.
Dominique van der Horst