Moeders moederen, dat is wat ze doen.
Hebben altijd wat te ‘ja-maren’,
“Ja maar zo’n moeder ben ik niet”
“Nou mam, dan ben je 2 keer,
zeker weten zo’n moeder”.
‘Ja maar’ is niet beslissen wat is,
want je twijfelt.
Niet omdat je twijfelt,
maar zorgen voelt.
Omdat morgen onbedoeld gevaren meeneemt,
dus geef je advies.
Dit is lief van je.
Relatief iets overdreven.
Alsjeblieft nee niet nog even,
oké dan, ja mam, nee mam, nee want
het komt wel goed.
Zonder jou,
zou ik nooit aan iets begonnen zijn.
Had ik nooit een doel
en is verloren zijn, waar jij altijd richting geeft.
Ik vloek nog steeds,
minder dan toen ik nog dacht dat ik heel wat was.
Nu ben ik iemand,
mede dankzij jou.
Ik hou van jou en soms,
heel soms,
misschien iets vaker geef ik toe,
zoek ik naar een rol behang om je te,
versieren zal ik maar zeggen.
Maar goed, ik was ook zeker een emmer tex waard,
misschien wel 2.
Hiermee wil ik eigenlijk zeggen,
dat ik je dankbaar ben, voor wie je bent,
was en nog zult zijn in mijn,
in ons leven.
De appel valt niet ver van de boom.