Ik tel de dagen voorbij.
Ze gaan zo langzaam
de dagen.
Ik kruip tegen
de stroom van tijd op
om met meer kracht
hopelijke sneller
morgen te halen.
Ik stagneer
en leer dat ik
gewoon alweer
waarheden zeer liet doen.
Pezen die alleen weten van gasgeven
maar morgen stuurt mij terug.
Al stampvoetend, vloekend
ongeduldig en teleurgesteld
druip ik af naar nu.
Terecht gewezen
Mijn plek aangewezen
Een opzichtig gebaar laat ik hem na
maar naarmate tijd verstrijkt
blijkt dat mijn plek nog niet zo gek is.
Ik zie een glimlach in de spiegel
en ik bied mijn excuses aan.
Vandaag ontstond een vriendschap.