De avond valt
en ik val mee
Valt het niet mee
wanneer de avond valt
De zon gaat onder,
ga ik mee ten onder
nu moet ik zonder,
leven in het licht.
De stilte preekt,
mijn hoofd die spreekt
Mijn hart is week,
vol maar leeg, niet volledig
Wanneer de avond valt en ik val mee
dan verzand ik, is tijd een zee
Kalm, diep, geef mij over heel gedwee
Aan wat dit grote water weet
Toch is de horizon die kantelt
waardoor het gemoed in mij wankelt
Een gevoel van melancholie,
wanneer ik de ondergaande zon zie
Zie ik de nacht tegemoet
Wanneer ik hem begroet
Want wat het ook met mij doet
ik geef mij,
niet geheel vrijwillig
toch maar over
©